Bu yılın başlarında bir İtalyan araştırmacı, İtalya’nın Arezzo vilayetine bağlı Laterina belediyesindeki Romito Etrüsk-Roma köprüsünü işaret ederek Mona Lisa’nın nerede çizildiğini tespit ettiğini sav etmişti. Artık ise bir küme araştırmacı, da Vinci’nin bu resmi nasıl yaptığına dair daha fazla bilgi edinerek zamanının bir asır ötesinde bir teknik kullandığını ortaya çıkardı.
Fransa ve İngiltere’den bilim insanlarından oluşan takım, da Vinci’nin çalışmalarından örnekleri inceledi; Mona Lisa‘nın bilinmeyen bir köşesinden alınan küçük bir modül ve Son Akşam Yemeği‘nden alınan 17 mikro örnek… 1500’lerin başlarında yapılan pek çok fotoğrafta, Mona Lisa da dahil olmak üzere tuval olarak kalın bir boya katmanına sahip ahşap paneller kullanılıyordu. Birçok, yağlı boyaların üzerine yapışmasına yardımcı olmak için beyaz pigmentler, tebeşir ve hayvanlardan elde edilen tutkaldan yapılmış astar olarak gesso kullanmaktaydı. Lakin örnekleri tahlil eden grup, da Vinci’nin İtalyan Rönesans fotoğraflarında görülmeyen farklı bir teknik kullandığını tespit etti.
X-ışını kırınımı ve kızılötesi spektroskopisi kullanarak modülleri tahlil eden grup, yağ ve kurşun ortasındaki bir tepkide oluşan bir bileşik olan plumbonakrit buldu. Bu durum gruba da Vinci’nin kurşun beyazı pigmenti kullandığını ve yağlı boyalarına kurşun oksit aşıladığını düşündürdü ki bu teknik 1600’lerde Rembrandt tarafından kullanılana kadar görülmemişti. Kurşuna maruz kalmanın sıhhat ve IQ üzerindeki tesiri göz önünde bulundurulduğunda boyalara kurşun eklenmesi önerilmese de bu teknik boyanın kurumasına yardımcı oluyor.
Paris’teki Sorbonne Üniversitesi’nden Profesör Gilles Wallez CNN’e yaptığı açıklamada, “Leonardo’dan gelen her şey çok değişik, çünkü o elbette bir sanatçıydı, ancak birebir vakitte bir kimyager, bir fizikçiydi, pek çok fikri vardı ve bir deneyciydi… vaktinin bilgisini geliştirmeye çalışıyordu. Onun süreçleriyle ilgili her bir şey keşfettiğinizde, açıkça vaktinin ötesinde olduğunu keşfediyorsunuz” dedi.
